Beschrijving bij video stops:
1

’n Leuke foto van ’n van de vele Frankrijkvakanties. Soms aan de kust, maar ook vaak in de bergen.


Ik vond ’n aantal pasfoto’s van verschillende leeftijden, sommige konden niet gebruikt, omdat ze te licht waren.

Dit is ’n stukje uit Koos zijn 1e mail naar familie, vrienden en kennissen, scholen over de plots ontdekte beenmergkanker ( Kahler).

Koos put kracht uit Gods aanwezigheid die hij de 1e twee nachten al huilend in de kamer beneden heeft ervaren. Ook de teksten van mensen die veel voor hem bidden en die ontvangen teksten met Koos delen worden zorgvuldig opgeschreven, overdacht en voor gebeden door hem.
Zoals Psalm 27:5
Want Hij bergt mij in zijn hut ten dage des kwaads, Hij verbergt mij in het verborgene van zij t tent, Hij plaatst mij hoog op een rots. ( Rots = Jezus)

Ook blijft hij heel nuchter, zoals hij ook in dit deel van zijn notitieblok na diepe geloofservaringen noteert : http://www.erasmus.nl/ Want dat God erbij is in zijn ziekte dat ervaart hij, en daar vertrouwt hij volkomen op. Maar zelf zal Koos ook alles doen om te vechten tegen de ziekte, wat in zijn vermogen ligt.

’n Maand later is er nog ’n verdieping gekomen in zijn geloof.


Dat alle ontvangen bijbelteksten overdacht en door gebeden zijn, dat kwam ik tegen in zijn notitieblok. Alles voor hem zelf in kaart gebracht, met zekerheden en verwachtingen naar extra tijd hier op aarde. In het echt is dit ’n A4 en duidelijker te lezen.

Hier heeft Koos zijn eigen verzamelde stamcellen teruggekregen. Hij ligt in ’n isoleerkamer en heeft de allerzwaarste kuren gekregen die er maar zijn. De laptop wordt niet gebruikt, het lopen naar de wc is amper te doen. Hij klaagt niet veel, maar ik vind later ’n tekening en tekst waarin hij zijn eenzaamheid heel kort uit.

Koos wordt zo ziek, maar op het diepste punt met ook nog gist in zijn bloed wat edele delen in zijn lichaam kan aantasten, grijpt Jezus in.

Hij verwoordt dat later in ’n mail als hij weer thuis is na een maand in ’n isoleerkamer te hebben
gelegen . “In die week heb ik me wel eens door God verlaten gevoeld (emotie), terwijl ik met mijn verstand wist dat dat niet zo was. In die dagen kreeg ik ineens een aantal kaarten met teksten erop als “Ik zal je geenszins begeven noch verlaten”, mooi werkt dat !”

Op dat moment dat Koos voelde dat hij uit zijn lichaam weggleed de diepte in hoorde hij: “…..dieper hoef je niet te gaan, want daar ben Ik al geweest ( aan het kruishout) en zie Ik leef en heb de sleutels van de dood en het dodenrijk en jij zult hier nog leven, want het is je tijd nog niet”
2.

In mei 2003 wordt Koos gefeliciteerd door de hematologe, de ziekte is ver terug gedrongen tot
1%. Koos knapt langzaam op, de caravan wordt in Ouddorp gezet voor ’n seizoenplaats. Dicht bij huis, en bij Rotterdam voor de bottenkuren om de botten dicht te houden en voor controles.Koos en ik genieten van de strandwandelingen, er moet nog steeds ‘smiddags gerust en ’s avonds vroeg naar bed. Ook kunnen we soms pas om 16.30 naar het strand, want felle zon moet vermeden worden.

In mei 2004 gaan we met ’n bevriend echtpaar naar Israel. Geen georganiseerde reis dat is te vermoeiend, maar Koos stelt zelf de reis samen. We genieten intens. Op de foto staan we bij ons logeeradres en in de verte zien we daar de oude stadsmuren van Jeruzalem.
3.

Na 1 1/2 jaar is de ziekte weer 27% terug. Koos wil al voor de Kerst met medicijnen beginnen. Ik huil als ik de bijwerkingen lees, en zeg: “Je hoeft voor mij niet meer te blijven vechten hoor”. Maar Koos wil er weer voor gaan. Alleen moet daar weer door velen over gesproken en beslist worden. Dus vieren we Kerst en Oud en Nieuw “gewoon”en ondanks spanning, ook met plezier.

Koos schrijft zelf in ’n mail 28-01-05: “Donderdag 27e is eindelijk de beslissing genomen dat ik mee kan gaan doen met een studie over nieuwe medicijnen. Hiermee gaat letterlijk een deur open naar nieuwe kansen op medisch gebied. Een week geleden hing het er nog helemaal vanaf of mijn nierfunctie nog voldoende was om aan de criteria te voldoen en dat bleek toch nog het geval te zijn. Deelname aan dit onderzoek kan de voortgang van de ziekte mogelijk vertragen en het leven verlengen, maar dat is niet zeker. (Daar gaat trouwens Iemand Anders over). Er zijn nog 5 afspraken gepland voor onderzoek (bot-, weefsel- en beenmergpunctie, nucleair hartspieronderzoek ed.)Vanaf 7 februari gaat de echte kuur beginnen. …….het blijft gewoon een veel duurder soort iets slimmer vergif. Het is natuurlijk absurd dat je als mens er “opgelucht” door kunt zijn, dat je uitgekozen bent hieraan mee te
doen? En toch is dat gedeeltelijk ook zo. De andere kant is dat het een haast niet te overzien en benauwend gebeuren is”.
4.


Dus begin 06-12-04 bericht dr. Beren schot: niet goed! terug Kahler.

In zijn notitieblok :
dienst : thema Vertrouwen, uitspreken, gunnen.
Lied: Michael Smith: Holy, Holy.
Dit zijn Koos zijn keuzes en rotsvaste geloof: God is te vertrouwen en Hij is heilig.

Daarom heb ik in het herdenkingskleed hieronder de psalm 73:23, 24 en 28 gemaakt, die Koos de 1e dag van zijn ziekte kreeg en waarnaar Koos ook leefde.

Zo is Koos juli 2005, na z’n 32e kuur op die dag, de laatste van ’n half jaar kuren, voor ons pannenkoeken aan het bakken. Traditioneel in zijn hemd (dat vonden ik en de jongens vroeger maar niks). Na het avondeten roep ik Ben , die bij ons logeert :”Kijk eens wat opa nu zit te doen!”
’n Sigaartje te roken met ’n heel triomfantelijke toet. Maandenlang had hij daar na meer dan 25 jaar weer trek in. Nu moest hij het klaar zijn met de kuren vieren.
16 Augustus wordt onze 1e kleindochter Roos geboren. Koos was er altijd snel bij na de geboorte van zijn kleinzoons en ook nu weer zie je hoe blij hij is.
Helaas hoorden we in september dat de kuren maar heel weinig had opgeleverd.
5.

Koos gaat vol goede moed door, met bijbelstudieavonden voorbereiden met 3 andere bijbelleraars en lesgeven.

Begin oktober vieren we dat we 35 jaar getrouwd zijn. Er worden 3 familiefoto’s genomen, waar we later ook erg dankbaar voor zijn. We lopen langs het strand in Noord-Holland, gaan naar ’n museum, uit eten, genieten van elkaar.

Koos spreekt ook 2x in Meppel, in augustus “Licht schijne in de duisternis”, over wat overkomt mij nu weer, het lijden , wat Jezus voor ons geleden heeft en ons bijstaat. Wat wij met ons leven doen.

In november spreekt Koos in de dienst dat Roos wordt opgedragen: “Gods trouw door de geslachten heen”.(Zie MP3- je kunt hem beluisteren)
6.

Hier kort iets over Koos zijn ziekte.
Daarboven en naast Koos zijn kerstgroet van 2005.
De foto is gemaakt tijdens de rondvaart vanuit de Biesbos, ter gelegenheid van het 25 jarig huwelijksfeest van Peter en Coby Groeneveld.
7.

Ondanks teleurstellingen qua ziekte, de Israelreis die geannuleerd moest worden vanwege Cora’s stuitproblemen, ging Koos door. Hij bleef sporten, bereidde Genesisstudies voor die hij in januari en februari 2006 gaf samen met anderen. Vol enthousiasme gaf hij door wat hij zelf ontdekt had door jarenlange studies, en van Peter Steffens en andere Messiaanse joden . Onder de indruk van de rijkdom van de Hebreeuwse grondtekst van de bijbel werden zoveel verhalen duidelijker. Ook bereidde hij ’n Israelleergang voor met de Near East Ministry in maart en april gehouden met andere kerken in Giessenburg. Zelf sprak hij in februari over Jeshua en Zijn volk.

Daarnaast leerde Koos al ’n paar jaar Hebreeuws en was vrijwilliger van de Sliedrechtse dijksynagoge. Ook dat deed hij heel trouw en met plezier. Als echte onderwijsman wist hij menige groep te boeien.Deze kaart kreeg Koos toen hij in juni 2006 ondervoed opgenomen was in het Erasmus. Tot dan had Koos al maanden aangegeven dat hij achteruit ging en om onderzoeken gevraagd. Hij merkte ook iets aan zijn hart, maar er kwam niets verontrustends uit. Hij kon moeilijker praten en slikken, maar dat zou van de bijwerkingen komen van de bottenkuren. Ook moest hij meer pasta en gebak eten om aan te komen. Tot Koos ze”: Ik ga niet meer naar huis”, bij een controle.
8.

Toen ik dit kleed maakte, begon ik met ’n lapje met voetstappen in het zand, omdat Koos graag bij de zee was. Tijdens zijn ziekte hebben we 2x ’n seizoenplaats genomen in Ouddorp. Ik kocht dit lapje in Zeeland 2 maanden nadat Koos was overleden. In Dordrecht in de winkel Quiltbee, waar ik meestal mijn lapjes koop, vertelde ik van Koos zijn overlijden en dat hij nog gedroomd had in de laatste week van zijn leven, dat hij in de zee zat. De verkoopster zei:”Ik heb zo’n stof. Die was dus voor mij. Zo is langzaam het kleed ontstaan. Eerst kocht ik ’n pen waarmee ik op stof kon schrijven en vond dit 2 kaarten in de bijbelwinkel met deze teksten die ik bij Koos vond passen.
Pas later heb ik via ’n vriendin foto’s kunnen kopieren op stof.

“Lopend met mijn voeten in het water, dwalen mijn gedachten af naar later,
hoe ik genezen en verfrist staan mag voor de troon”.

“Draag mij door het diepe water,
waar ik zelf niet meer kan staan.
In Uw armen ben ik veilig,
wanneer U mij draagt,
als ik niet verder kan gaan”.
9.

Toen Koos 2 dagen na zijn verjaardag opgenomen kon worden was hij zo als gewoonlijk op zijn zolder aan het bidden voor die d
ag(en). Zijn relatie met God was als ’n zoon met Vader( wat ook in de bijbel staat als je Jezus sterven aan het kruis voor jouw zonden aanneemt in je gebed)
Hij hoorde die morgen “Ik zal je dragen als op adelaarsvleugels”.

10.

Wij hoopten dat er nu eindelijk gevonden zou worden wat er met Koos aan de hand was.
Verschillende onderzoeken waren goed, tot het slokdarmonderzoek. Toen bleek zijn strotteklepje niet meer te werken, er was ’n bijwerking gekomen amyloidosis. Het neerslaan in lichaamweefsel van het Ben Jones eiwit, een abnormaal afweereiwit, aangemaakt bij beenmergkanker (Kahler).

Je was al aan de sondevoeding, maar nu kreeg je te horen: ” Je mag nooit meer eten of drinken”.
Dit was moeilijk te verwerken, ook voor Koos. Toch wilde je het mij perse zelf vertellen toen ik op bezoek kwam, en je probeerde mij te troosten.

Na nog meer pijnlijke onderzoeken i.v.m het volgende traject het medicijn Thalidomide, die kunnen inwerken op zenuweinden, kom je na 15 dagen naar huis.
In het slechtste geval als die medicijnen niet aanslaan, heeft u nog 3 maanden, heeft ’n zaalarts gezegd op de vragen van Koos.
Leren omgaan met sondevoeding, met verstoppingen en halsoverkop weer naar het ziekenhuis maken het zwaar. Dan krijg je terwijl net de huisarts op bezoek is, ’n enorme pijn. ’n Paar uur later lig je weer in het ziekenhuis. Na 7 uur onderzoek moet je geopereerd wegens ’n maagperforatie. Er waren overal hapjes weefsel weggenomen voor die onderzoeken eerder, misschien de boosdoener? “Koos we moeten weer afscheid nemen , want ze weten niet zeker wat ze aantreffen”, zeg ik. “Coor, de tijd op de klok is denk ik verder dan we dachten”, antwoordt Koos. Koos komt door de operatie, eerst gaat het goed, dan is er vocht achter de longen en…en..
benauwdheid en veel meer.

5-07-2006 zegt de hematoloog:”We worden ingehaald, de amyloidosis zit overal, ook in uw hart”. Koos bedankt de arts; “U kunt het beste beenmergpuncties doen”. Koos wijst ook nog naar boven “Het is in Gods handen”. Ja zegt de dokter.
Die avond als mijn broer vraagt wat is er in je gedachten Koos, dan tekent Koos, “die zijn alleen nog te optimistisch”en ’n poppetje in de zee.

Vrijdag vertelt Koos op papier, hij kan al langer bijna niet praten: “Er heeft hier vannacht en vanmorgen steeds Iemand naast me gezeten”. Psalm 34 vers 8 schrijft hij, die tekst had hij 4 jaar terug al gehad aan het begin van zijn ziekte. God was trouw geweest, had Koos tijd extra gegeven, had hem kracht gegeven en nu in de zwaarste dagen was Zijn engel aanwezig.

24 juni toen Koos ontslagen was uit het ziekenhuis en ’s avonds vroeg op bed lag, bad ik “Heer hoe zit het met die adelaarsvleugels? Heer heeft U voor mij, Cora, zijn vrouw een woord?”. Ik krijg Openbaringen 4:7 in gedachten. Ik zoek het op en lees over het karakter van God, wat de 4 dieren verbeelden. Ik lees dat de 24 oudsten, vertegenwoordigers van mensen uit het O.T. en N.T. die in God en Jezus verlossingsplan geloven, zingen: “Heilig, heilig, heilig is de Here, de Almachtige God, die was, die is en die komt”.

Het troostte me toen en nu weer. Ook hoe God het afscheid de dagen daarna heeft geleid. Ik wist ik moet onze trouwtekst voorlezen “1 Corintie 13 en 2 vrienden afzonderlijk hadden gehoord.
“Hij kusse mij met de kussen van zijn mond!” Koos wist dat het om Hooglied ging en dat de Heer hem zijn liefde wilde laten blijken, naar hem verlangde. Wij moesten hem toen kussen als “met de kus van de Heer”.
De laatste middag was Koos erg zwak en heb ik alleen zachtjes geneuried:”Heilig”
Al was er zelfs sprake van dat Koos nog naar huis mocht, en dat mij geadviseerd werd 9 juli, ga thuis slapen, je moet het volhouden, overleed Koos ’n paar uur later 10 juli 1.00

Als je dan later en ook nu weer deze dingen herleest, al valt het alleen zijn zonder mijn maatje me zwaar, dan ben ik dankbaar dat wij ’n relatie met ’n levende God hebben.
11.

Daarom werd de rouwkaart ’n kaart van Wilna de Grooth met ’n engel die naar het hemels Jeruzalem gaat en het gedicht:

Wees maar gerust…
het nieuwe morgenlicht breekt aan.

Er zijn armen die je dragen
naar een ander, beter bestaan.

Er zijn voeten die je brengen
naar een hemels paradijs.

Er zijn vleugelen die je voeren
naar het eindpunt van je reis.

Daar mag jij voor eeuwig wonen
in een stad, niet door mensen bedacht.

Daar staat een poort wijd open
daar is je Schepper, die op je wacht!

12.

Dit was Koos en is mijn geloof, dat Jezus terug zal komen en de wereld en het onrecht zal oordelen en de doden zullen opstaan.
Dit lees ik in de bijbel:
1 Thessalonicenzen 4 vers 13 t/m 18
Mattheus 24 vers 30 en 31
Zacharia 14 vers 4
2 Petrus vers 10 t/m 13

13.


14.


Hier moest de dienst van Woord en gebed over gaan. ’n Belangrijke tekst voor je, waar je vroeger ook eens over gesproken hebt en die je in het begin van je ziekte, na 3 dagen opschreef in je notitieblok.

1 Korintiers 15 vers 50 t/m 58 (je schreef het zelf zo kort op)-

we worden veranderd bij de laatste bazuin ( dus dan pas?)

-het sterfelijke moet onvergankelijk, onsterfelijk worden.

-God die ons de overwinning geeft door onze Here Jezus Chri
stus.

-Standvastig, Onwankelbaar, Overvloedig in het werk van de Heer.

Deze tijdlijn gebruikte je wel in je bijbelstudies.

’n Jaar later hebben onze jongens het herdenkingskleed opgehangen.
Voor mij 1 onderdeel van mijn rouwen en Koos te gedenken en te laten zien wie hij was.

Translate »