7 juni de verjaardags-dag van Koos, nu bijna 4 jaar geleden overleden. Maandag, voor velen een werkdag, wat ga ik doen. Ik ga naar de Israelbidstond in Alblasserdam. Maanden niet geweest omdat ik niet kon en nu….ja nu toch wel. Samen zingen, korte overdenking en bidden met vrouwen uit verschillende kerken. Het is fijn en na afloop mag ik mijn kleed de edele olijfboom laten zien en de kaarten van patchworkkleden. Ik noem opeens de bijzondere dag vandaag en dat we iets gelezen hadden over Israel , dat God zei tegen Mozes “Ik heb jullie gedragen als op adelaarsvleugels”. “Dat was de tekst die Koos kreeg ‘smorgens de 9e juni 2006 toen hij opgenomen werd in het ziekenhuis. !0 juli 2006 schreven wij die tekst op de rouwkaart. Er werd voor mij gebeden, het was goed daar te zijn.
Daarna door naar een vriendin in Brabant, heerlijk lunchen met verse aardbeien van de tuin. Dan een wandeling in het bos in de buurt, ergens thee drinken en snoepen, met thuis een heerlijke ovenschotel met asperges ( uit de tuin) en zalm en sla met aardbeien en zelfgemaakt appelsap. Smullen van wat manlief had klaargemaakt. Nog even wat kijken op internet naar een Afrikaanse boom, waar mijn edele olijfboom wel wat van weg had zei mijn vriendin. Zij waren vorig jaar in Afrika. Nog wat foto’s kijken en terug naar huis. Ik moet denken aan een bezoek van hen aan ons in Ouddorp. Helaas geen foto’s op de computer ervan te vinden. Toen hadden we dus nog een oude camera. Dan ben ik rond 21.00 thuis en is het stil. Hoewel , gelukkig een sms te beantwoorden en een berichtje op antwoordapparaat. Mails bekijken en dan ben ik toch even echt stil….Koos zijn verjaardag. Ik word getroost door stukjes uit boek “In perspectief , de identiteit van God”van dr. K.Goverts. Over Thomas en “de littekens van Jezus mogen zien. Littekens blijven. God veegt littekens niet uit. Wel komt er een moment dat de pijn eruit is”. Ik heb nog wat pijn en deel dat met God en vraag of Jezus wat tegen Koos wil zeggen. Of dat kan, ik weet het niet. Wel dat het rust geeft om bij pijn stil te staan en daarna kies ik een fotoboek met 2 Israelreizen van Koos en 1 ervan met mij erbij.
mei 2004
Ik geniet wat ik toen allemaal opschreef. Ik geniet ook van lachende en ondeugend kijkende Koos, 
op zijn reis met een groep, waar hij een lege plek kon innemen. “Je moet gaan”, zei ik. Hij kreeg daar longontsteking, maar hij genoot ook enorm van het onderwijs, dat hoorde ik toen in telfoongesprekjes en zie ik nu weer op de foto’s.
Ik lees weer even in het boek , dat” God gedenkdagen geeft. De geschiedenis moet gedacht worden. Gedenken leidt tot verlossing”. Wat ben ik ook blij met deze Hebreeuwse denkwijze.